¿No os ha pasado alguna vez que os citen a una hora y que os reciban media hora más tarde?
En mi profesión suelo ser muy puntual, porque quien te recibe suele ser una persona ocupada que te hace el favor de responder a una pregunta o concederte una entrevista.
No es cuestión de hacer perder el tiempo a nadie.
También hay quien va de estrella y te hace esperar para tocarte las narices y que sepas con quien estás tratando.
Son unos impresentables muy poco profesionales en este aspecto. Es una cuestión de educación, de ser respetuoso con el otro.
Curiosamente, en el mundo de la medicina, la impuntualidad es norma.

No us ha passat mai que us citin a una hora i que us rebin mitja hora més tard?
En la meva professió acostumo a ser molt puntual, perquè qui et rep pot ser una persona molt ocupada i que et fa el favor de respondre a una pregunta o concedir-te una entrevista.
No és qüestió de fer perdre el temps a ningú.
També n’hi ha qui va d’estrella i et fa esperar per tocar-te els nassos i que sàpigues amb qui estàs tractant.
Són uns impresentables molt poc professionals en aquest aspecte. És una qüestió d’educació, de ser respectuós amb l’altre.
Curiosament, en el món de la medicina, la impuntualitat és norma.

Hoy mismo tenía una revisión rutinaria. Me habían citado a las 8 de la mañana.
Pero a las 8 en punto aún estábamos haciendo cola para que una primera secretaria tomara nota de nuestra presencia y trasladara hacia no se sabe dónde la hoja con los datos de los pacientes.
Al cabo de un ratito, pregunto a una enfermera.

«No se preocupe, que ahora saldrán».

Me ha dado tiempo a jugar con Instagram y hacer la foto que encabeza esta entrada.
En efecto, un cuarto de hora más tarde, hacia las 8.30, ha salido una doctora, que me ha atendido. Sólo ha sido media hora de retraso.

«Pues ha tenido usted suerte», me ha dicho un señor que tenía el turno siguiente.

¿Cuándo lograremos ser puntuales?
Avui mateix tenia una revisió rutinària. M’havien citat a les 8 del matí.
Però a les 8 en punt encara estàvem fent cua perquè una primera secretària prengués nota de la nostra presència i traslladés cap a no se sap on el full amb les dades dels pacients.
Al cap d’una estona, pregunto a una infermera.

«No es preocupi, que ara sortiran».

M’ha donat temps a jugar amb Instagram i fer la foto que encapçala aquesta entrada.
En efecte, un quart d’hora més tard, cap a les 8.30, ha sortit una doctora, que m’ha atès. Només ha estat mitja hora de retard.

«Doncs ha tingut vostè sort», m’ha dit un senyor que tenia el torn següent.

Quan aconseguirem ser puntuals?